Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΣΚΟΠΟ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ;


Η ιστορία του Ιησού «υιού Δαβίδ», δηλαδή διαδόχου του Θρόνου του Ισραήλ, δεν είναι τίποτα άλλο από μια σειρά από ανελέητους πολέμους για την εξυπηρέτηση των πολιτικών και δυναστικών συμφερόντων των νομίμων κληρονόμων του θρόνου του Ισραήλ, τόσο εναντίον των Ρωμαίων κατακτητών, όσο και εναντίον των υποτελών τους, δηλαδή των Ιδουμαίων ηγεμόνων.
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών, δείχνουν την κοινωνική τους θέση.
Όπως προείπαμε, «Χριστός» με «ι» είναι αυτός που έχει πάρει το χρίσμα. Ήταν δηλαδή Χριστός διάδοχος του Θρόνου του βασιλείου του Ισραήλ.
Η μητέρα του Ιησού, Μαρία, λέγεται «Μαριάμ» (MYRHIAM) δηλαδή «πριγκίπισσα» στα Εβραϊκά. Δηλαδή κόρη ή αδελφή ή μητέρα του Βασιλέα. Κόρη Βασιλέα, δεν ήταν ως γνωστόν…..
Ακόμα οι αναφορές στη σταύρωση, λένε:
Ματθαίος ΚΖ’ 37 «ούτος εστίν Ιησούς ο Βασιλεύς των Ιουδαίων»
Μάρκος ΙΕ’ 26 «ο βασιλεύς των Ιουδαίων»
Λουκάς ΚΓ’ 38 «ούτος εστίν ο βασιλεύς των Ιουδαίων»
Ιωάννης ΙΘ’ 19 «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων»
Τα πιο πάνω σχετικά με το αν διεκδικούσε ή δικαιούτο ή κατείχε το επίγειο βασιλικό αξίωμα, επιβεβαιώνονται και από το γεγονός ότι η πινακίδα που έγραφε το λόγο της σταύρωσης, έγραφε «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων» στα εβραϊκά, τα λατινικά και τα ελληνικά. Οι Ιουδαίοι ζήτησαν να γραφτεί: «αυτός είπε πως είναι ο βασιλεύς των Ιουδαίων» και ο Πιλάτος απάντησε πως ότι γράφτηκε, γράφτηκε (Ιωάννης ΙΘ’ 21).
Ο Ιησούς δηλώνει πως είναι επίγειος βασιλικός διάδοχος, όταν αρνείται να πληρώσει διόδια, λέγοντας στον Πέτρο ότι αφού οι βασιλείς της γης δεν πληρώνουν, δεν πληρώνουν και οι υιοί τους (Ματθαίος ΙΖ’ 24-26).
Πολλές ενδείξεις υπάρχουν και για το γεγονός του οτι η δράση της ομάδας του Ιησού, δεν ήταν κυρίως πνευματική, αλλά
επαναστατική. Γνωρίζουμε πως μαθητές του Ιησού, ήταν Ζηλωτές και έφεραν όπλα (δες το κεφάλαιο για τα αδέλφια του Ιησού). Ακόμα και η περιγραφή της σύλληψης του Ιησού, λέει πολλά. Ο Ιησούς συλλαμβάνεται από μια Κοόρτη υπό Χιλίαρχο (Ιωάννης ΙΗ 3-12). Σύμφωνα με τα ευαγγέλια, στάλθηκε να συλλάβει τον Ιησού μια σπείρα (κοόρτη) δηλαδή μονάδα 600 στρατιωτών, ενισχυμένη από ένα τμήμα της φρουράς του Ναού και κάτω από τις διαταγές ενός χιλίαρχου. Μεγάλη δύναμη για 12 άκακους, άοπλους ανθρώπους (οι οποίοι όμως είχαν μαχαίρια και πρότειναν στον Ιησού να τους πολεμήσουν) οι οποίοι ακολουθούσαν έναν πνευματικό ηγέτη, έναν «Δάσκαλο».
Η κινητοποίηση 600 λεγεωναρίων, 200 φρουρών του Ναού και ενός μεγάλου αξιωματούχου όπως ένας χιλίαρχος, έγινε απλώς για να συλληφθεί ένας άκακος προφήτης που εκήρυττε τη συγγνώμη των εχθρών και την αγάπη ανάμεσα στον κόσμο; Ή μήπως έγινε μάχη μεταξύ αυτών και των Ζηλωτών, με αποτέλεσμα τη σύλληψη του Ιησού – αρχηγού τους;
Μετά τη σύλληψη, κατά σύμπτωση μαθαίνουμε ότι υπάρχει ένας Ιησούς – BAR – ABBA, «ο λεγόμενος Βαραββάς, μετά των στασιαστών δεδεμένος, οίτινες εν τη στάσει φόνον πεποίκεισαν» (Μάρκος ΙΕ 7 και Λουκάς ΚΓ 19).
Βέβαια, με την ορθογραφία που χρησιμοποίησαν οι μισοαμόρφωτοι «μεταφραστές» των Ευαγγελίων , δε βγάζει κανείς άκρη:
Βαρραββάς – BAR RABA: γιός του Διδασκάλου
Βαρραβάν - BAR RABBAN: γιος του διδασκάλου μας
Βαραββάς – BAR ABA: Γιος του πατέρα
Βαραββάν – BAR ABAN: Γιος του πατέρα μας
Βαρ-Αββάς – BAR ABA: Γιος του Άμπα
Ο Βαρραββάς είχε συλληφθεί με την κατηγορία του ληστή.
Οι μεταφράσεις μας επιτρέπουν να συμπεράνουμε οτι το «γεγονός» της αντιπαράθεσης μεταξύ Ιησού – Βαρραββά, μπροστά στο λαό, είναι μάλλον φτιαχτές, αφού απ’ οτι φαίνεται, τα δυο πρόσωπα είναι στην ουσία ένα και το αυτό.
Θα μπορούσε ο Ιησούς να έχει συλληφθεί με τέτοια κατηγορία; Θα μπορούσε.
Κάθε αντάρτικη ομάδα, μέχρι και τις μέρες μας, χρησιμοποιεί τη μέθοδο της ληστείας για να χρηματοδοτήσει τον αγώνα της. Έτσι έκαναν προφανώς και οι Ζηλωτές, των οποίων φαίνεται ήταν αρχηγός ο Ιησούς.
Ο Ιησούς, είχε παρατηρήσει πως κάποιοι προσέφεραν πολλά χρήματα στο Ναό (Μάρκος ΙΒ’ 41), οπότε επιτέθηκε με τους ανθρώπους του για ληστεία. Σκοτώθηκαν κάποιοι αλλά η ληστεία απετράπη από τους φρουρούς του Ναού.
Λίγο πριν το Πάσχα, ο Ιωάννης (Β 14) τοποθετεί τη δεύτερη επίθεση εναντίον των μικρεμπόρων και των προσκυνητών.
Απ’ οτι φαίνεται, τελικά ο Ιησούς καταδικάστηκε για τα ποινικά αδικήματα της ομάδας του και για τίποτε άλλο.
Αυτό φαίνεται και από το γεγονός του ότι σταυρώθηκε με το κεφάλι προς τα πάνω. Με το κεφάλι προς τα πάνω σταυρώνονταν μόνο οι ποινικοί. Αν είχε καταδικαστεί γιατί ισχυριζόταν οτι είναι Βασιλιάς, τότε το έγκλημα θα ήταν πολιτικό, θα ήταν στάση, οπότε έπρεπε να σταυρωθεί προς τα κάτω.
Ακόμα και ο ίδιος ο Ιησούς, αποκαλύπτει ότι δεν είναι κομιστής ειρήνης και αγάπης.
«και ο μη έχων πωλησάτω το ιμάτιον αυτού και αγορασάτω μάχαιραν» Λουκάς ΚΒ’ 36.
«πύρ ήλθον βάλειν επί την γην» Λουκάς ΙΒ’49.
«Μη νομίσετε ότι ήλθον βαλέιν ειρήνην επί την γην• ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν . ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πεθεράς αυτής• και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» Ματθαίος Ι’ 34
«τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θέλοντάς με βασιλεύσαι επ’αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου Λουκάς ΙΘ’ 27 (παραβολή).
Οι Ζηλωτές (Απόστολοι), φορολογούσαν άγρια τις περιοχές που έλεγχαν. Οι κάτοικοι πουλούσαν τα υπάρχοντά τους και «ετίθουν παρά τας πόδας των αποστόλων» (Πράξεις Δ’ 35). Τιμωρούν μάλιστα όσους δεν τα δίνουν όλα. Ο Ανανίας και η γυναίκα του Σαπφείρη, δίνουν μόνο ένα μέρος από τα χρήματα που απέκτησαν πουλώντας την περιουσία τους. Τότε το «Άγιο Πνεύμα» (στην πραγματικότητα ο Πέτρος που μπροστά του συμβαίνουν όλα) τους σκοτώνει (Πράξεις Ε’ 1-11).

Δεν υπάρχουν σχόλια: