ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ;

Οι Ευαγγελιστές δεν συμφωνούν για το πότε γεννήθηκε ο Ιησούς.
Ο Ματθαίος γράφει πως: «τον δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας εν τοις ημέραις Ηρώδου του Βεσλένης» (Κατά Ματθαίον Β1). Ο Ηρώδης πέθανε το 4 π.Χ.. Αν ο Ιησούς γεννήθηκε 2 χρόνια πριν (αφού ο Ηρώδης «έσφαξε» όλα τα νήπια άνω του ενός έτους) τότε γεννήθηκε το 5-6 π.Χ. κατά τον Ματθαίο.
Ο Λουκάς δεν συμφωνεί: «εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν της Οικουμένης». ….. «αυτή η απογραφή πρώτη εγένετο ηγεμονεύοντος της Συρίας Κηρηνέου» ….. «και επορεύοντο πάντες εκ πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις … Βηθλεέμ … συν Μαριάμ … ούση εγκύω» (Κατά Λουκά Β1).
Η απογραφή έγινε πράγματι μετά την καθαίρεση του Αρχέλαου, υιού του Ηρώδη, βασιλέα της Ιουδαίας. Ο Αρχέλαος καθαιρέθηκε κατά το ένατο έτος της βασιλείας του. Ο Ηρώδης ο Μεγάλος, πέθανε το 4 π.Χ. + 9 χρόνια βασιλείας του Αρχελάου = 4 ή 5 μ.Χ., άρα κατά τον Λουκά,11 χρόνια μετά τα κατά Ματθαίο.
Σε διάφορα θεολογικά και ιστορικά κείμενα, αρχικά υποστηρίζονταν ως ημερομηνίες γέννησης οι: 28 Μαρτίου, 2 Απριλίου, 2 Ιανουαρίου, 6 Ιανουαρίου, 19 Απριλίου, 20 Μαϊου. Τον 4ο αι. Ορίστηκε η 25η Δεκεμβρίου.
Η 25η Δεκεμβρίου ήταν η εορτή γέννησης του Μίθρα, του SOL INVICTUS – Ανίκητου Ήλιου, πανάρχαιου θεού, πολύ δημοφιλούς σε όλη την επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και καθιερώθηκε στη μνήμη της κοινής γνώμης.
Κατά το θερινό ηλιοστάσιο, τον Ιούνιο, ανθίζει το «ρόδο της Δαμασκού», μια ανεμώνη αφιερωμένη στον Άδωνη. Ο Άδωνις (Εσμούν, Αφλάπ, Ντουμούζι, Όσιρις, Ταμμούζ, Σαυτόν) είναι ο θεός του σταριού και των φυτών. «Και ιδού, εκεί εκάθηντο γυναίκες θρηνούσαι τον Ταμμούζ» ( Ιεζεκιήλ Η’ 14). Ονομαζόταν «ποιμένας του ουρανού», «ουράνιος ποιμένας» και «αληθινός υιός». Όταν κατεβαίνει στο βασίλειο των νεκρών, ανακηρύσσεται άρχοντάς τους και έτσι παίρνει και τον τίτλο του «ποιμένα της γης». Κατά την ανάστασή του, ανασταίνει και παίρνει μαζί του και τους νεκρούς. Κατά τον συμβολικό του θάνατο, έπλεναν το σώμα του, το άλειφαν με αρώματα και το τύλιγαν με ένα σκουροκόκκινο σάβανο.
Είναι η μυθολογία του Άδωνη και του Μίθρα.
Ο Μίθρας λατρεύεται ιστορικά από τον 14ο π.Χ. ως τον 5ο μ.Χ. αι.. Τι 181 π.Χ. είναι γνωστό πως η λατρεία του είχε ήδη εισαχθεί στη Ρώμη. Η γέννηση του Μίθρα εορταζόταν στις 25 Δεκεμβρίου. Ο Μίθρας γεννήθηκε μέσα σε μια σπηλιά. Βοσκοί παραβρέθηκαν στη γέννησή του. Κατά τη λειτουργία του «Μυστικού Δείπνου» του Μίθρα, συναντάμε: «Αυτός που δεν θα φάει από το σώμα μου και δεν θα πιει από το αίμα μου, έτσι ώστε να ταυτιστεί μαζί μου κι εγώ μαζί του, δεν θα λάβει τη Σωτηρία». Τη γέννηση του Μίθρα, προσκυνούν οι Μάγοι με την ιδιότητά τους σαν ιερείς του Ζαρατούστρα που ο Μίθρας είναι μια μετενσάρκωσή του. Όταν ο Μίθρας ανεβαίνει στον ουρανό, παίρνει θέση δίπλα στον πατέρα του Αχούρα Μάζδα και λέει πως «όποιος προσεύχεται σε μένα, προσεύχεται στον Αχούρα Μάζδα τον Πατέρα μου»
Οι χριστιανοί, ανακαλύπτοντας τα κείμενα της Μιθραϊκής λατρείας κατά τον Μεσαίωνα, εξοργίζονται. Ο Τερτυλιανός μας διαβεβαιώνει πως ο Διάβολος χίλια χρόνια πριν από τον Ιησού, έκανε παρωδία τα λόγια του για να μειώσει τη δόξα του.
Ο Χριστιανισμός είναι σαφές πως πήρε στοιχεία από προϋπάρχουσες λατρείες. Πήρε το υλικό και τη μορφή της ευχαριστίας, αλλά και τις παραδόσεις σχετικά με τη γέννηση του Ιησού, από τη λατρεία του Μίθρα. Το βάπτισμα του καθαρμού και της άφεσης των αμαρτιών από τον Ινδουισμό (πάνω από τριάντα αιώνες, από τις Ινδίες μέχρι το Νεπάλ, οι πιστοί καθαρίζονται και εξαγνίζονται από τις αμαρτίες τους στα νερά του ιερού ποταμού Γάγγη). Ακόμα και το 666, είναι ο αριθμός του κακού σύμφωνα με τον Ταοϊσμό.
Επιπλέον αποδείξεις για το ότι ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός, δεν είναι νέες θρησκείες, αλλά εξελίξεις παλιότερων, είναι και τα ονόματα των Αγγέλων.
Στα Εβραϊκά τα ονόματα Μιχαήλ, Γαβριήλ και Ραφαήλ, σημαίνουν:
MICHAEL = Ήλιος
GABRIEL = Σελήνη
RAPHAEL = Ερμής