Υπάρχει λογική;

Υπάρχει λογική;

Υπάρχει λογική;

Υπάρχει λογική;

Υπάρχει λογική;

Η Οικογένεια του Ιησού

Επιστήμη Στοπ....

Θα δεχόταν ποτέ η Εκκλησία την έρευνα; Ποτέ. Το πρόσχημα είναι η παρεμπόδιση της "ιεροσυλίας"....

Οι φανταστικοί διωγμοί των χριστιανών «μαρτύρων»

Είναι ευρέως διάχυτη η εντύπωση σήμερα, πως οι χριστιανοί, σχεδόν αμέσως μετά την σταύρωση του Ιησού, υπέστησαν ανελέητους διωγμούς, μέσα απ' τους οποίους αναδείχθηκαν πάμπολλοι «μάρτυρες». Ως βασικά αίτια, προβάλλονται από την Εκκλησία, η πίστη τους στον Χριστό, ή άρνησή τους να προσκυνήσουν είδωλα κ.λπ.

Για πολλούς αφελείς και εύπιστους σημερινούς χριστιανούς, αυτό το «σενάριο» εξακολουθεί να αποτελεί μια εύπεπτη «αλήθεια», που τονώνει ακόμη περισσότερο το ειδικό βάρος του θρησκευτικού τους συναισθήματος. Η πραγματική ιστορία όμως, ελάχιστη σχέση έχει με την «ιστορία» που έχει εφεύρει η Εκκλησία (συνήθως μέσα από πλαστογραφίες και παραποίηση των γεγονότων)...

Είναι απορίας άξιον, πως η Εκκλησία κάνει λόγο για διωγμούς των χριστιανών, απ' τον πρώτο κιόλας αιώνα, όταν την εποχή εκείνη, ο Χριστιανισμός ως θρησκεία ήταν ασήμαντος με σχετικά λίγους οπαδούς. Αν παραβλέψουμε το παράδοξο(;) γεγονός, πως η μανία καταδιώξεως και η «μαρτυρολαγνία» είχαν αρχίσει να φουντώνουν κυρίως μετά τον 3ο με 4ο αιώνα (ένα βήμα δηλαδή πριν την οριστική επικράτηση του Χριστιανισμού), η απορία μεγαλώνει, αν αναλογιστεί κανείς, πως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, επιδείκνυε μια παροιμιώδη ανοχή στις επιμέρους θρησκείες των υπηκόων της (λεγόταν χαρακτηριστικά, πως «πιο εύκολα συναντάς έναν θεό στη Ρώμη, παρά άνθρωπο»).

"Μέγας" Κωνσταντίνος και Χριστιανισμός

".....................Η μνήμη των Αγίων θεοστέπτων βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνστα­ντίνου και Ελένης τελείται από κοινού την 21η Μαΐου, ενώ στις 11 Μαΐου η Εκκλησία μας ενθυμείται τα εγκαίνια της Βασιλίδος των πόλεων Κωνστα­ντινουπόλεως (11 Μαΐου 330)................."

Κατά γενική ομολογία, το κομβικό σημείο στο οποίο ο Χριστιανισμός εκτινάχθηκε από το περιθώριο και άνοιξε ο δρόμος για να φέρει τα πάνω κάτω στην παγκόσμια ιστορία (με όλες τις γνωστές συνέπειες), ήταν τα χρόνια κατά τα οποία αυτοκράτορας τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήταν ο Κωνσταντίνος ο Α'. Ως γνωστόν, ο Κωνσταντίνος με το «Διάταγμα τών Μεδιολάνων» (Mediolanum: Το σημερινό Μιλάνο τής Ιταλίας), αναγνώρισε και νομιμοποίησε τον Χριστιανισμό, στα πλαίσια της ανεξιθρησκείας. Ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για την θρησκεία που έκτοτε θα έδειχνε τα δόντια της και με την κάλυψη τής αυτοκρατορικής εξουσίας και θα άλλαζε τον κόσμο -προς το χειρότερο.

Το ερώτημα για τον πολύ κόσμο, όμως, είναι τεράστιο: Τί οδήγησε τον Κωνσταντίνο στην απόφαση αυτή, δεδομένου ότι μέχρι τότε, οι χριστιανοί είχαν αντιρωμαϊκή και αντικρατική συμπεριφορά, ήταν εχθρικοί προς τις άλλες θρησκείες, ενώ δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς, ότι αρνούνταν και την απαιτούμενη λατρεία τού αυτοκράτορα;

Ήταν «θεία φώτιση»; Μια ειλικρινής προσπάθεια τού αυτοκράτορα να επιφέρει την ειρήνη μεταξύ τών υπηκόων τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; Ή μήπως...κάτι άλλο;